throwback thursday

Hindi ko alam kung bakit sa loob ng isang araw dalawang beses kang naging subject sa mga pag uusap namen ng mga kaibigan ko. Bakit nga ba? May kailangan ba akong ayusin at balikan?

Halos apat na taon na ang nakaraan ng nagdesisyon akong tapusin ang kung ano man ang meron tayo. Nagdesisyon akong mag isa. hindi ko na kaya, at pakiramdam ko wala namang magandang maidudulot satin ang kung anu man ang meron tayo. Ayaw mo, gusto ko, wala kang nagawa. 

naalala ko lang to.. :)

Minahal kita sa paraang alam ko. Hindi ko alam kung anong pagmamahal ang gusto mo pero yun ako at yun ang alam kong paraan ng pagpapakitang mahal kita. Alam kong marami akong pagkukulang at maaring naabuso ko ang kabaitan mo sakin. Alam ko kasing hindi mo ako matitis at aantayin mo ako ano man ang gawin ko.   

Masaya ako sa maikling oras na nakasama kita. At mas higit na masaya ako sa maraming taong naghintay ka. Pero siguro nga may mga bagay na hindi talaga para satin. 

Nasaktan ako nung nakita kong masaya kana din sa iba. Unfair talaga ako kasi nagsimula na naman akong magparamdam sayo. Hindi ko lang talaga kayang tanggapin sa mga panahong yon na hindi na ako ang priority mo. Na pwede ka palang ngumiti na hindi na ako ang rason.

salamat sa kantang to..

Hindi ko alam kung anong nangyari sayo. Kung isa man ako sa naging rason kung bakit ka ganyan, sana magkaron tayo ng oras na magkausap ulit. Kung bakit pa kasi ngayon ko lang din napag isipan ang mga bagay na ito. Baka nga may kailangan pa tayong ayusin at tuluyang tapusin.

Mahal kita bilang isang kaibigan, at hindi mawawala yun kasi dun tayo nagsimula.

Salamat sa pagmamahal mo sakin araw araw. Ramdam ko yun, hanggang ngayon.